ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ιστορία

Η Λιμίνη και τα γειτονικά χωριά σε χάρτη του 1887.

Ο Παναγιώτης Αραβαντινός στο έργο του «Χρονογραφία της Ηπείρου» μας ενημερώνει ότι, με βάση τον κατάλογο της απογραφής του 1845, η Λιμίνη από πλευρά ιδιοκτησίας, ανήκε στην κατηγορία «μουατζέλι» και κατοικούσαν σε αυτή 27 χριστιανικές οικογένειες.

Αναφορά στο χωριό κάνει και ο Ιφικράτης Κοκκίδης στο έργο του «Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας» που εξέδωσε το ελληνικό Υπουργείο Στρατιωτικών (Αθήνα 1880) και μας δίνει την πληροφορία ότι στο χωριό κατοικούσαν περίπου 100 άνθρωποι. Ο Ι. Κοκκίδης μας ενημερώνει ότι η επαρχία Άρτας χωριζόταν σε 2 περιοχές: την περιοχή Άρτας και την περιοχή Πρεβέζης. Η περιοχή της Άρτας χωριζόταν με τη σειρά της σε 7 τμήματα: τμήμα Ποταμιάς, τμήμα Βρύσεως, τμήμα Ραδοβυζίου, τμήμα Τζουμέρκων, τμήμα Κάμπου, τμήμα Καρβασαρά και τμήμα Λάκκας. Η Λιμίνη αποτελούσαν μέρος του τμήματος Βρύσεως.

Στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης & Πρεβέζης» (εκδ.1884) του Σεραφείμ Ξενόπουλου, μητροπολίτη Άρτας, γίνεται αναφορά στη Λιμίνη. Σύμφωνα με αυτή την πηγή, την εποχή της επίσκεψης του Μητροπολίτη Άρτας, στο χωριό διέμεναν περίπου 15 οικογένεις. Οι κάτοικοι εκκλησιάζονταν στο ναό του Αγίου Νικολάου, στον οποίο ιερουργούσε 1 εφημέριος. Κοντά στο χωριό υπήρχε ένα σπήλαιο το οποίο οι κάτοικοι αποκαλούσαν Κουδουνότρυπα. Ο Μητροπολίτης Άρτας αναφέρει επίσης ότι στο χωριό υπήρχε σχολείο όπου δίδασκε ένας δάσκαλος και φοιτούσαν 15 μαθητές, οι οποίοι μελετούσαν γεωγραφία, ιστορία, αριθμητική και θρησκευτικά.

Η οριστική απελευθέρωση της Λιμίνης έλαβε χώρα το 1881, όπου ορίστηκε ως σύνορο του Ελληνικού κράτους, ο ποταμός Άραχθος.

Διοικητικές μεταβολές.

Το 1883, ο οικισμός Λιμένι προσαρτήθηκε στην Άρτα. Η αναγνώριση του οικισμού ως αυτόνομη κοινότητα έγινε το 1933 και το 1940 μετονομάστηκε σε Λιμίνη. Το 1997 η κοινότητα καταργήθηκε και σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, η Λιμίνη αποτέλεσε δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αρταίων όπου και παρέμεινε με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης.